τι είμαστε και τι κάνουμε

ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ!            

Γιώργης Οικονομόπουλος

Σύμφωνα με μια θεώρηση, ο εαυτός μας είναι ένας κήπος που έχει λογιών λογιών σπόρους που μπορούν να βγάλουν λουλούδια και καρπούς, ωφέλιμους ή δηλητηριώδεις. Ανάλογα με τις θρεπτικές ή όχι συνθήκες φυτρώνουν ή δεν φυτρώνουν και τα ανάλογα φυτά ή δέντρα.

Εμείς είμαστε οι ιδιοκτήτες (κηπουροί).  Οι Σπόροι είναι οι εσωτερικές δυνατότητες που έχουμε, είτε για αγκάθια, είτε για λουλούδια και καρπούς. Οι Συνθήκες σχετίζονται με τις εξωτερικές επιδράσεις: κλίμα, διαβίωση, οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές συνθήκες, οικογένεια, παιδεία κ.ά.

                Σαν κηπουροί, μας ενδιαφέρει να καλλιεργήσουμε τις καλύτερες δυνατότητες μέσα μας, επιδιώκοντας τις καλύτερες εξωτερικές επιδράσεις.

                Οι καλύτερες εξωτερικές επιδράσεις είναι αυτές, που μας ενισχύουν να ανθίζουμε αυτόβουλα, ενισχύουν την ικανότητα της αντοχής στις κακοκαιρίες, και γενικότερα ενισχύουν τον Αυτοκαθορισμό – την ανεμπόδιστη ανάπτυξη των καλύτερων δυνατοτήτων μας.

                Σαν κηπουροί, εργαζόμαστε προς δυο κατευθύνσεις: μέσα μας, διακρίνοντας και φροντίζοντας τις καλύτερες δυνατότητές μας, και έξω από εμάς, επιδιώκοντας την παρουσία των καλύτερων επιδράσεων. Δηλαδή, Στοχεύουμε και Ενεργούμε τόσο προς την Αυτοβελτίωση όσο και προς την βελτίωση των εξωτερικών συνθηκών.

Για την Αυτοβελτίωση, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τον Εαυτό μας, να ταυτιζόμαστε και να λειτουργούμε με τα καλύτερα στοιχεία μας και να γινόμαστε ΕΥΓΕΝΙΚΟΙ, ΔΡΩΝΤΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ.

                                                                 

Ο αγώνας για τον ΑΥΤΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟ της συνείδησης σημαίνει:

α) την απελευθέρωσή της από τα αλλότρια στοιχεία του εαυτού-τα αντανακλαστικά (εξ αντιδράσεως)- όπως ο φόβος, η ζήλεια, η επιθετικότητα κ.ά.

και

β) την διάκριση του «τι είναι τι» από αυτά που προβάλλονται  στην οθόνη της συνείδησης-συναισθήματα, συγκινήσεις, ένστικτα, πάθη, συνήθειες, απωθημένα τραύματα κ.ά.- και εκφράζουν ανάγκες που δεν είναι απαραίτητα δικές της.

                Η Αυτογνωσία και η κάθαρση από τα αλλότρια στοιχεία μας είναι βασική προϋπόθεση προσωπικού καθορισμού και Αυτοβελτίωσης. Γι’ αυτό πολλοί λένε «άλλαξε τον εαυτό σου και θ’ αλλάξεις τον κόσμο».

                Οι εξωτερικές επιδράσεις όμως, είναι βασικός παράγοντας ΕΤΕΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ, τόσο φανερός και βασικός, ώστε πολλοί τον θεωρούν τον αποκλειστικό σχεδόν παράγοντα διαμόρφωσης της συνείδησης («γινόμαστε, ο,τι μας κάνει το περιβάλλον»). Γι’ αυτό πολλοί λένε «άλλαξε τον κόσμο και θ’ αλλάξεις τον εαυτό σου».

                Φυσικά, στην πραγματικότητα, ισχύουν και τα δυο: το Εσωτερικό και το Εξωτερικό, αλληλεπιδρούν όπως το περιεχόμενο του αυγού και η θερμοκρασία της επώασης. Ένα γονιμοποιημένο αυγό δεν βγάζει πουλάκι αν δεν υπάρξει η κατάλληλη θερμοκρασία. Από την άλλη, ένα τζούφιο αυγό, δεν βγάζει πουλάκι, όσο κι αν υπάρξει η κατάλληλη θερμοκρασία. Γι΄αυτό εμείς λέμε «άλλαξε τον εαυτό σου και τον κόσμο, για ν’ αλλάξεις τον κόσμο και τον εαυτό σου».

Για την βελτίωση των Εξωτερικών συνθηκών και επιδράσεων, μπορούμε να δράσουμε Μακρόκοινωνικά και Μικροκοινωνικά.

 Μακροκοινωνικά, συντελώντας σε, και υποστηρίζοντας πολιτικές, οικονομικές και πολιτιστικές δραστηριότητες παντού στον κόσμο, που βελτιώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις, προάγουν την Ελευθερία και την Δικαιοσύνη και αδυνατίζουν εως εξαλείφουν την απληστία, την εκμετάλλευση, την επιθετικότητα και την καταστολή. Ενισχύουμε τους θεσμούς και τις εξωθεσμικές λειτουργίες που προωθούν την κοινωνική, οικονομική και πολιτική απελευθέρωση από τον Ετεροκαθορισμό.

Μικροκοινωνικά, δημιουργούμε τα ζωντανά παραδείγματα οικονομικής και πολιτικής Αυτάρκειας και Αυτοδιεύθυνσης, με τη μορφή δικτύων παραγωγικών και δημιουργικών οικοκοινοτήτων, με ανταλλαγές προϊόντων και υπηρεσιών που λειτουργούν βασικά Αμεσοδημοκρατικά- με τη συμμετοχή όλων των συνεργατών.

·  Η μικροκοινωνική δράση είναι η περισσότερο Αυτορυθμιζόμενη και εκπαιδευτική, τόσο προσωπικά, όσο και κοινωνικά- σαν μοντέλο στην πράξη. Και είναι αυτή, που προϋποθέτει και δοκιμάζει ταυτόχρονα την προσωπική Αυτοβελτίωση.

 ·  Η μικροκοινωνική δραστηριότητα έχει πολλές μορφές και μπορεί να βρίσκει συνεχώς καινούριες. Οτιδήποτε- σε μικρές ομάδες- προωθεί το ξύπνημα και την αυτενέργεια από τη μια και την αλληλεγγύη και συνεργασία από την άλλη, λειτουργεί σαν μικροκοινωνική δραστηριότητα που βελτιώνει τις εξωτερικές συνθήκες και επιδράσεις.

Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε, ότι στις πρόσφατες κινητοποιήσεις- σε όλο τον κόσμο- για πραγματική δημοκρατία και σταμάτημα της διαφθοράς και της εκμετάλλευσης, κυριάρχησε ένα πνεύμα και μια ατμόσφαιρα σύνθεσης- τουλάχιστον από τις πρωτοπόρες ομάδες στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Ωκεανία- της αναζήτησης της προσωπικής βελτίωσης, συνάμα με την κοινωνική αλλαγή.

Άλλαξε τον εαυτό σου και θα αλλάξεις τον κόσμο’                       

‘Η κρίση είναι κρίση συνείδησης’                                  

‘Δεν θέλουμε τα λεφτά σας, θέλουμε τη ζωή μας’                         

‘Δεν θέλουμε δουλεία, θέλουμε εργασία’                   

‘Χωρίς εμάς δεν υπάρχει τίποτα- να πάρουμε πίσω τη ζωή μας’

‘Καρφώνω την πρώτη μου λέξη : ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ στον αιώνα της πραγματικότητας’

‘Απάθεια, Συνενοχή, Φόβος, Υποταγή, Ντροπή, Αναζήτηση, Αγανάκτηση, Συλλογικότητα, Αλληλεγγύη, Αγώνας’

‘Γίνε εσύ η αλλαγή του κόσμου που θέλεις’

‘Θρησκεία μας η Αγάπη, Πολιτική μας η Δικαιοσύνη. ‘

Υπήρχαν σε κρεμασμένα πανό στο σύνταγμα και ήταν την ίδια περίοδο που ομάδες διαλογισμού, θεάτρου, παραμυθιών και παιδικού παιχνιδιού, ται- τσι, γιόγκα, ανταλλακτικής οικονομίας και θεματικών συζητήσεων ,ήταν παράλληλα με λαϊκές συνελεύσεις, ψηφίσματα και συγκεντρώσεις, που ήρθαν αντιμέτωπες με τις ομάδες καταστολής. Και στις συγκεντρώσεις, να ανεμίζουν σημαίες, Ελληνικές, Ισπανικές, Πορτογαλικές ,Αργεντίνικες, ….σαν διαφορετικά χρώματα του ουράνιου τόξου!

Κάτι καινούριο αρχίζει να φαίνεται στον παγκόσμιο ορίζοντα των κινημάτων. Οι παλιές, αποτυχημένες, μονοσήμαντες θεωρήσεις του κόσμου, είτε σαν μαριονέτα κατευθυνόμενη από το ουράνιο πνεύμα, είτε σαν συνονθύλευμα άλογης ύλης, παραχωρούν σιγά σιγά τη θέση τους σε μια σφαιρική θεώρηση ενός ζωντανού ενιαίου κόσμου στον οποίο συνυπάρχουν ισόρροπα και αρμονικά, τόσο το Εσωτερικό, Πνευματικό, «Υποκειμενικό» στοιχείο, που συνδέεται με την προσωπική βελτίωση και ελευθερία, όσο και το Εξωτερικό, Υλικό «Αντικειμενικό» στοιχείο, που συνδέεται με την κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.

Η σύνθεση της Ιδιαιτερότητας και της Συλλογικότητας ή αλλιώς της Μοναδικότητας και της Ενότητας είναι το καινούριο που εκφράζεται σήμερα στο ιδεολογικό προσκήνιο και στην κινηματική θεώρηση. Εμπεριέχει την άρνηση της κερδοσκοπικής λιγούρας και την αναζήτηση της ποιότητας στη ζωή – των Σχεσιακών Αγαθών.

Είναι η σύνθεση του Εγώ και του Εμείς, της Ελευθερίας και της Αδελφότητας, του Μέρους και του Συνόλου και για αυτό θα μπορούσε να έχει πρόταγμα της το : ΣΚΕΨΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΑ, ΔΡΑΣΕ ΤΟΠΙΚΑ.

(Χ.Τ.)